Weekend Writing Challenge 09/01/2017

Story: The night before the day the lights went out

Πηγή: Story: The night before the day the lights went out

The subtle art of Stealing Time

Slink Chunk Press

by Mileva Anastasiadou

 I cannot believe how long it took me to realize Alex doesn’t exist. If I wasn’t that far away from earth, if I had not been obliged to perform my research in complete secrecy, I would have realized it sooner -I guess –  yet living in a giant starship, hundreds of light years from the place I have been taught to call home, made the procedure harder and certainly time consuming.

“Do you realize the reason you are here, Mr. Smith?”

 

I have not heard my name for such a long time that I have almost forgotten it. During working hours, they usually call us by our serial number. Personal relationships are not encouraged here, except for reproduction reasons, yet through impersonal and anonymous encounters. Secondly, I don’t really understand the question. Is he referring to the spacecraft? I have spent my whole life in…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.990 επιπλέον λέξεις

«The Dying Time Traveller» by Mileva Anastasiadou

Lying here, among faces that stare at me in despair, unable to move legs or arms, I begin to remember. The only open road is driving me backwards. The poet in me finally awakens, on the most inappr…

Πηγή: «The Dying Time Traveller» by Mileva Anastasiadou

For a moment there I lost myself

Από χθες το βράδυ ήδη, είναι σαν να έχει γυρίσει πίσω ο χρόνος. Επειδή στην Χαπιλάνδη τα ταξίδια στο χρόνο θεωρούνται όχι μόνο δυνατά, αλλά και αναπόφευκτα, είναι πιο σωστό να αλλάξει η διατύπωση της προηγούμενης πρότασης: Από χθες το βράδυ ήδη, έχει γυρίσει ο χρόνος πίσω. Η χώρα βρίσκεται στο 1989.

Games people play

 

«Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα.»¨
Αυτό εδώ είναι ένα παραμύθι. Ή και περισσότερα. Όπως τα περισσότερα παραμύθια, λέει αλήθειες. Ή τουλάχιστον αυτός είναι ο σκοπός του. Τα παραμύθια είναι παρεξηγημένα. Έχουν ταυτιστεί με το ψέμα. Στην κοινή γλώσσα, είναι συνηθισμένο να χρησιμοποιείται η λέξη για τονίσει την έλλειψη αλήθειας. Αλλά δεν είναι έτσι. Τα παραμύθια λένε την αλήθεια που δεν μπορεί να ειπωθεί αλλιώς. Ή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή αλλιώς.

The world is ugly but you’re beautiful to me…

«Καλοκαίρι 04

Στον κύκλο του φεγγαριού ……..

Καθόμαστε στο μπαλκόνι ένα κερί πάνω στο τραπέζι ίσα που φωτίζει τα πρόσωπα μας… να κοιτούν σκεφτικά το φεγγάρι που ανατέλλει ωχρό, ένα αχνό κόκκινο μισοφέγγαρο και αργοπορημένο…. Ξημερώματα τώρα.

Her own private Lou Reed

Χάθηκαν κι άλλοι πριν από αυτόν. Ο River Phoenix πρέπει να ήταν ο πρώτος. Μετά ακολούθησε ο Kurt Cobain, εκείνος ο τύπος που της έκανε παρέα στα πρώτα μετεφηβικά χρόνια, αλλά μετά πήγε και αυτοκτόνησε. Κι άλλοι τον ακολούθησαν, αλλά όλοι αυτοί ήταν είδωλα. Μεγάλοι έρωτες που κράτησαν όμως για λίγο. Που εμφανίστηκαν ξαφνικά για να σημαδέψουν συγκεκριμένες περιόδους της ζωής της και να εξαφανιστούν επίσης ξαφνικά, μαζί με τις ανησυχίες που είχαν αφυπνίσει.

Happiland chic

Η μόδα φέτος στην Χαπιλάνδη προστάζει μαύρο…

The sea spread out there before me

Αν η Χαπιλάνδη δεν ήταν ανεξάρτητη χώρα, στο βαθμό που η ίδια επιθυμεί και υποστηρίζει, χωρίς επίσημα χαρτιά και γραφειοκρατικές διαδιακασίες, που έτσι κι αλλιώς δεν σημαίνουν τίποτα όπως έχει διαπιστωθεί, θα χρειαζόταν να απολογηθεί για τους οργουελικούς ευφημισμούς που χρησιμοποιούνται όλο και πιο συχνά στην ευρύτερη περιοχή.

You keep on falling down…

Ο ξένος επέστρεψε. Έλειπε πολύ καιρό.
«Τι έγινε;» τον ρωτήσαμε.
«Τίποτα δεν έγινε» μας απάντησε χαμογελώντας.
Κάτι δεν πάει καλά. Τα λόγια του δεν συμβαδίζουν με την έκφρασή του.
«Γιατί είσαι χαρούμενος τότε;»
Δεν μας απάντησε. Δεν καιγόμασταν κιόλας για μια απάντηση. Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εμείς θα καιγόμασταν για την απάντηση του ξένου;

To the end

Αναμένοντας τα καινούρια, μπορούμε να θυμηθούμε τα παλιά:

It’s the most wonderful time of the year

Μετά από πολλά που συνέβησαν και δεν συνέβησαν, ξαναήρθε αυτή η εποχή του χρόνου που η Χαπιλάνδη για λίγες μέρες μετατρέπεται σε Christmasland.
«Ο κόσμος αλλάζει, ξέρεις.»

No time to search the world around

Ο Σπίρτος έφυγε. Πήρε τα βουνά, πήρε τους δρόμους, αλλά βαλίτσα δεν πήρε.
«Αυτό σημαίνει ότι θα ξαναγυρίσει;»
Η Σοφία δεν μπορεί να μας απαντήσει. Πιθανολογεί ωστόσο ότι θα τον ξαναδούμε.
«Μπορεί δηλαδή να έφυγε και για πάντα;»
Η Σοφία είναι σίγουρη ότι η οποιαδήποτε έννοια μονιμότητας στο μυαλό του Σπίρτου εξαντλήθηκε σε μας. Συνεπώς το «για πάντα» πρέπει να το αποκλείσουμε.

The past is a grotesque animal no 2374937

-Η τιμωρία μου είναι να ακούσω το made of stone των stone roses στο repeat τουλάχιστον δέκα φορές.
-Θα το αντέξεις;
-Θα το αντέξω.
-Παλιά δεν το άντεχες.